Wim Wenders'ın Lisbon
Story'sinden bir alıntı. (1.11'de)
“Bu
dünya bir ilüzyondur, bir faraziyedir. tek gerçek şey anılar,
anılar da bir icat. Olduğuna inandığımız şeyleri, olayları
anlatır yazar, çünkü belleğe inanırız. Çünkü geçmiş
geçmiştir. Ama nasıl bilebiliriz gerçekten yaşandığına
inandığımız şeyin yaşandığını? Sinemada kamera bir anı
sabitler ama o an geçmiştir. Kameranın yaptığı o anın bir
gölgesini/fantazmasını çıkarmaktır. O anın sinema dışında
da varolup olmadığını hiç bilemeyiz. Ve bu konuda giderek daha
az biliyorum”
